مرجئه
26 تیر 1402 توسط ن.ع
ارجاء به معنی تأخیر و مهلت دادن است: «قال تعالی: قالوا ارجه و اخاه و ارسل فی المدائن حاشرین».
سپس این لفظ بر کسانی که به نیت و ایمان قلبی اهتمام میورزند، ولی به عمل اهمیت نمیدهند، غلبه پیدا کرد؛ و در تفسیر ایمان میگویند: قول است بدون عمل. گویا قول را مقدم دانسته و عمل را مؤخر میدانند؛ پس انسان با ایمانش نجات پیدا میکند؛ اگرچه نماز نخواند، روزه نگیرد و این کلام از آنها مشهور شده است: هیچ معصیتی با ایمان ضرر نمیزند؛ همانطور که هیچ طاعتی با کفر نفع نمیبخشد.
مرجئه از خطرناکترین گروهها برای امت اسلامی بودند که در بین شیعه و سنی به وجود آمدند و به دنبال مباح بودن مطلق در اخلاق و اعمال بودند.
این خلاصه کلام دربارة مرجئه، و تفصیل آن موکول به محل خود میگردد.